Τι είναι η τενοντοπάθεια Αχιλλείου;

Η τενοντοπάθεια (όρος παρόμοιος αλλά όχι ταυτόσημος με την τενοντίτιδα) αναφέρεται στην κατάσταση που υπάρχει εκφύλιση και φλεγμονή του Αχιλλείου τένοντα. Ο τένοντας μπορεί να διογκωθεί και να προκαλέσει πόνο τοπικά. Αυτή η κατάσταση είναι συχνή στους αθλητές, τους δρομείς και τους ασθενείς που έχουν σφιχτές κνήμες. Η τενοντοπάθεια Αχιλλείου εμφανίζεται συχνά στη μεσότητα του τένοντα, που στη διεθνή βιβλιογραφία περιγράφεται ως midsubstance tendinosis. Μπορεί ωστόσο να παρουσιαστεί και στο σημείο όπου ο τένοντας συνδέεται με το οστό της πτέρνας. Αυτή η πάθηση περιγράφεται πιο σωστά ως καταφυτική τενοντίτιδα του Αχιλλείου.

 

Ποιοι είναι οι θεραπευτικοί στόχοι στη χειρουργική αντιμετώπιση της τενοντοπάθειας του Αχιλλείου;

Για την τενοντοπάθεια του Αχιλλείου, οι χειρουργικές επεμβάσεις επικεντρώνονται στην αφαίρεση του προβληματικού τμήματος του τένοντα. Εάν το μεγαλύτερο μέρος του τένοντα έχει υποστεί βλάβη, οι χειρουργοί συχνά χρησιμοποιούν τον καμπτήρα τένοντα που πηγαίνει στο μεγάλο δάχτυλο (μακρός καμπτήρας τον μεγάλο δάκτυλο) για να στηρίξει τον Αχίλλειο τένοντα μετά από την διόρθωση. Άλλες επεμβάσεις μπορεί να περιλαμβάνουν την επιμήκυνση του Αχιλλείου τένοντα ή των μυών της κνήμης, εάν αυτοί είναι πολύ σφιχτοί. Η χειρουργική επέμβαση για την καταφυτική τενοντίτιδα του Αχιλλείου και της τενοντοπάθειας στη μεσότητα του τένοντα είναι παρόμοια. Πολύ συχνά απομακρύνεται ο ιστός που πάσχει και στη συνέχεια επανακαθηλώνεται ο τένοντας πίσω στο οστό της πτέρνας. Επίσης, οι χειρουργοί συχνά εξομαλύνουν την πάνω πίσω επιφάνεια της πτέρνας όπου σχηματίζεται μια εξόστωση σαν «καμπούρα» που ονομάζεται εξόστωση Haglund, έτσι ώστε να μην έχει πλέον τη δυνατότητα να τρίβει και να φθείρει τον Αχίλλειο τένοντα. Τέλος, συχνά υπάρχει ένας γεμάτος με υγρό σάκος (ορογόνος θύλακος) που συμβάλλει στον πόνο και τη φλεγμονή. Αυτή είναι η λεγόμενη ορογόνος θυλακίτιδα ή ορογονοθυλακίτιδα. Συχνά λοιπόν αφαιρείται και ο φλεγμαίνων ορογόνος θύλακος κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης.

 

Ποια σημεία υποδηλώνουν την ανάγκη χειρουργικής επέμβασης;

Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι επιλογή για την τενοντοπάθεια Αχιλλείου αν οι άλλες θεραπείες, συμπεριλαμβανομένης της φυσικοθεραπείας, του υπερήχου, του μασάζ και της θεραπείας με shockwave (κρουστικός υπέρηχος), αποτύχουν να ανακουφίσουν τον πόνο.

 

Γενικές πληροφορίες για την χειρουργική επέμβαση

Συνήθως γίνεται χρήση γενικής αναισθησίας. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί τοπική / περιοχική αναισθησία που μουδιάζει το πόδι. Ο ασθενής τοποθετείται στη συνέχεια μπρούμυτα στο χειρουργικό τραπέζι. Μια τομή γίνεται στο πίσω μέρος της ποδοκνημικής πάνω από τον τένοντα του Αχιλλείου. Το άρρωστο τμήμα του τένοντα απομακρύνεται με ένα νυστέρι. Εάν το πρόβλημα περιλαμβάνει το άκρο του τένοντα όπου καταφύεται στο οστό της πτέρνας, ο τένοντας μπορεί να ανυψωθεί από το οστό της πτέρνας. Το εξόγκωμα στο πίσω μέρος του οστού (η λεγόμενη παραμόρφωση Haglund) απομακρύνεται με μια σμίλη ή πριόνι και ο τένοντας επανακαθηλώνεται στο οστό της πτέρνας. Ορισμένοι χειρουργοί εκτελούν επίσης μία επιμήκυνση των μυών της κνήμης στο πλαίσιο της επέμβασης. Γίνεται συρραφή των μικρών χειρουργικών τομών. Το πόδι τυλίγεται με επιδέσμους και στη συνέχεια προστατεύεται με ένα νάρθηκα ή μία μετεγχειρητική μπότα.

 

Τι συμβαίνει μετά την επέμβαση;

Ο χρόνος αποκατάστασης είναι συνήθως αρκετοί μήνες. Οι μη επεμβατικές / συντηρητικές θεραπείες επίσης διαρκούν συνήθως περίπου τρεις έως έξι μήνες πριν από την επίλυση των συμπτωμάτων. Συχνά οι χειρουργημένοι ασθενείς θα χρειαστούν αρκετούς μήνες σε προστατευτική μπότα και πατερίτσες μέχρι να μπορέσουν να περπατήσουν χωρίς πατερίτσες ή περιπατητές τύπου Π. Συχνά απαιτείται φυσικοθεραπεία για να βοηθήσει στην αποκατάσταση της κινητικότητας και της δύναμης στον επισκευασμένο τένοντα. Μπορεί να χρειαστεί ένα ολόκληρος χρόνος πριν από την επίλυση των συμπτωμάτων των χειρουργημένων ασθενών.

Οι ασθενείς βελτιώνονται τόσο με τη συντηρητική όσο και με τη χειρουργική αντιμετώπιση της τενοντοπάθειας του Αχιλλείου. Η φυσικοθεραπεία έχει αποδειχθεί ότι βοηθά τους περισσότερους ασθενείς με αυτή την πάθηση και θα πρέπει να δοκιμαστεί πριν προταθεί χειρουργική αντιμετώπιση.

Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να επιστρέψει του ασθενείς στις δραστηριότητες τους. Τα ποσοστά επιτυχίας έχουν αναφερθεί μεταξύ 80 και 90%, πράγμα που σημαίνει ότι οκτώ έως εννέα στους 10 ανθρώπους βελτιώνονται με τη χειρουργική επέμβαση. Μερικές από τις μεταβολές εξαρτώνται από το ποσοστό του τένοντα που είχε προσβληθεί κατά τη στιγμή της χειρουργικής επέμβασης.

 

Πιθανές επιπλοκές

Υπάρχουν γενικές επιπλοκές που μπορεί να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση. Αυτές περιλαμβάνουν τους κινδύνους που σχετίζονται με την αναισθησία, τις λοιμώξεις, τη βλάβη σε νεύρα και αιμοφόρα αγγεία, την αιμορραγία και τη δημιουργία θρόμβων.

Μετά από την χειρουργική επέμβαση, οι ασθενείς μπορεί να εξακολουθούν να έχουν μέτριας έντασης πόνο. Εάν ο τένοντας επιδιορθωθεί, εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος μελλοντικού εκφυλισμού / φθοράς του τένοντα καθώς ο ασθενής μεγαλώνει. Ωστόσο, σπάνια απαιτείται επανάληψη της χειρουργικής επέμβασης.

Συχνές ερωτήσεις

 

Εάν αντιμετωπιστώ συντηρητικά, θα επανέλθει η τενοντοπάθεια του Αχιλλείου;

Ενώ οι περισσότεροι ασθενείς θα επιτύχουν μόνιμη ανακούφιση μετά από θεραπεία για την τενοντοπάθεια του Αχιλλείου, σε ορισμένους τα συμπτώματα μπορεί να επιστρέψουν. Ο κίνδυνος μειώνεται εάν ο ασθενής συνεχίσει να κάνει διατάσεις ακόμα και μετά την υποχώρηση των συμπτωμάτων. Ωστόσο, οι αθλητές και οι δρομείς ειδικότερα κινδυνεύουν λίγο περισσότερο από αυτή την πάθηση λόγω των υψηλών απαιτήσεων από τον Αχίλλειο τένοντα. Αυτοί οι ασθενείς θα πρέπει να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στις διατάσεις και τα παπούτσια για να αποτρέψουν τη χρόνια υποτροπή.

 

Θα συνεχίσω να πονάω μετά το χειρουργείο;

Οκτώ έως εννέα στους 10 ασθενείς βελτιώνονται μετά από χειρουργική επέμβαση. Ωστόσο, δύο έως τρεις από τους 10 ασθενείς εξακολουθούν να έχουν κάποιο πόνο ακόμη και μετά από την κατάλληλη χειρουργική θεραπεία.