Τι είναι το κάταγμα Pilon;

Η κνήμη και η περόνη είναι τα οστά του κάτω μέρους του ποδιού. Τα κατάγματα Pilon είναι τραυματισμοί που συμβαίνουν στο κάτω άκρο της κνήμης και περιλαμβάνουν την επιφάνεια που φέρει το βάρος της άρθρωσης της ποδοκνημικής. Η περόνη μπορεί επίσης να σπάσει. Αυτοί οι τραυματισμοί περιγράφηκαν για πρώτη φορά πριν από περισσότερα από 100 χρόνια και παραμένουν ένα από τα πιο απαιτητικά προβλήματα για τους ορθοπαιδικούς χειρουργούς. Συνηθισμένα αίτια είναι οι πτώσεις από ύψος και τα τροχαία ατυχήματα.

 

Ποιοι είναι οι στόχοι της χειρουργικής επέμβασης για κάταγμα Pilon;

Οι στόχοι είναι να αποκατασταθεί η ευθυγράμμιση και η σταθερότητα και να επιτραπεί η επούλωση της κνήμης και της περόνης στην άρθρωση της ποδοκνημικής. Μόλις τα κατάγματα θεραπευτούν ή θεραπεύονται, οι στόχοι του ορθοπαιδικού χειρουργού είναι να αποκαταστήσει την κινητικότητα και τη δύναμη της ποδοκνημικής άρθρωση του ασθενούς.

 

Ποια σημάδια υποδηλώνουν την ανάγκη χειρουργικής επέμβασης;

Ορισμένα κατάγματα Pilon δεν χρειάζονται χειρουργική αντιμετώπιση. Αυτά είναι τυπικά τραυματισμοί χαμηλότερης ενέργειας στην κνήμη και την περόνη στην άρθρωση της ποδοκνημικής. Τα οστά παραμένουν σπασμένα, αλλά οι τραυματισμοί είναι λιγότερο σοβαροί. Αυτά τα κατάγματα χαμηλής ενέργειας μπορούν να αντιμετωπιστούν με ένα γύψινο νάρθηκα.

Τα περισσότερα κατάγματα Pilon έχουν πολλαπλά σπασίματα (τα λεγόμενα συντριπτικά κατάγματα). Συχνά υπάρχει μεγάλος διαχωρισμός μεταξύ των θραυσμάτων και αστάθεια στην κνήμη και την περόνη στο επίπεδο της άρθρωσης της ποδοκνημικής. Αυτά τα σπασμένα κομμάτια του οστού πρέπει να τοποθετηθούν στη σωστή θέση με χειρουργική επέμβαση.

 

Γενικές πληροφορίες για την χειρουργική επέμβαση

Η χειρουργική θεραπεία των καταγμάτων pilon γίνεται συχνά σε δύο στάδια. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το δέρμα και ο μαλακός ιστός μπορεί να έχουν επίσης τραυματιστεί. Οι ορθοπαιδικοί χειρουργοί δεν εκτελούν συνήθως τομές σε περιοχές με κατεστραμμένο δέρμα, διότι κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα επούλωσης των πληγών. Οι χειρουργοί πρέπει συχνά να περιμένουν μέχρι να βελτιωθούν τα μαλακά μόρια του ασθενούς πριν να γίνουν οι τομές. Μια αξιοσημείωτη εξαίρεση είναι το ανοικτό κάταγμα όπου το οστό έχει διαπεράσει το δέρμα.

Σε πολλές περιπτώσεις το πρώτο στάδιο στη θεραπεία καταγμάτων pilon είναι η χειρουργική εφαρμογή μιας εξωτερικής οστεοσύνθεσης στο πόδι του ασθενούς. Αυτή η εξωτερική οστεοσύνθεση είναι ένα μεταλλικό πλαίσιο που εφαρμόζεται έξω από το πόδι και κρατά το πόδι και την ποδοκνημική στη σωστή θέση. Αυτό επιτρέπει τόσο στον ασθενή όσο και στον χειρουργό να ελέγχει τακτικά τα μαλακά μόρια του άκρου ποδός και της ποδοκνημικής χωρίς συχνές αλλαγές στο νάρθηκα. Το κάταγμα της περόνης μπορεί να αντιμετωπιστεί ταυτόχρονα με την εφαρμογή της εξωτερικής οστεοσύνθεσης. Αυτό το μέρος της επέμβασης είναι γνωστό ως ανοικτή ανάταξη – εσωτερική οστεοσύνθεση.

Μπορεί να χρειαστούν αρκετές εβδομάδες μετά την πρώτη χειρουργική επέμβαση πριν βελτιωθούν οι μαλακοί ιστοί του ασθενούς και το πόδι είναι έτοιμο για το δεύτερο στάδιο της χειρουργικής θεραπείας. Αυτή η προγραμματισμένη καθυστέρηση μπορεί να είναι ψυχολογικά δύσκολη για τον ασθενή, αλλά μπορεί να είναι απαραίτητη ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος ενός προβλήματος επούλωσης τραύματος. Η αναμονή πάντως δεν επηρεάζει το τελικό αποτέλεσμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιείται η εξωτερική οστεοσύνθεση ως τελική θεραπεία και μένει στη θέση της για πολλές εβδομάδες έως μήνες.

Συνήθως το δεύτερο στάδιο της χειρουργικής θεραπείας είναι η σταθεροποίηση του κατάγματος της κνήμης με ανοικτή ανάταξη – εσωτερική οστεοσύνθεση. Σε περίπτωση που η περόνη δεν έχει σταθεροποιηθεί στο πρώτο στάδιο, τότε μπορεί να γίνει και εκεί οστεοσύνθεση σε αυτή τη φάση. Η εξωτερική οστεοσύνθεση απομακρύνεται συνήθως αφού σταθεροποιηθεί τόσο η κνήμη όσο και η περόνη.

 

Χειρουργική τεχνική
Τι συμβαίνει μετά την επέμβαση;
Πιθανές επιπλοκές

 

Συχνές ερωτήσεις

 

Εάν η ποδοκνημική μου κινδυνεύει να αναπτύξει αρθρίτιδα λόγω του κατάγματος pilon, γιατί θα πρέπει να χειρουργηθώ;

Είναι αλήθεια ότι η ποδοκνημική σας κινδυνεύει να αναπτύξει αρθρίτιδα μετά από κάταγμα pilon, αλλά οι πιθανότητες εμφάνισης αρθρίτιδας στην ποδοκνημική είναι γενικά σημαντικά μικρότερες μετά από χειρουργική επέμβαση σε σύγκριση με τη συντηρητική θεραπεία. Η χειρουργική επέμβαση προσφέρει συνήθως το πλεονέκτημα της τοποθέτησης των σπασμένων κομματιών της κνήμης και της περόνης στη θέση τους. Οι πιθανότητες εμφάνισης αρθρίτιδας μειώνονται αν αποκατασταθεί το σχήμα της άρθρωσης σε σχέση με την άρθρωση που θα θεραπευτεί σε ανώμαλο σχήμα χωρίς χειρουργική επέμβαση.

 

Τα εμφυτεύματα που έχουν χρησιμοποιηθεί για την σταθεροποίηση του κατάγματος pilon πρέπει να αφαιρεθούν;

Υπάρχουν πολύ λίγοι λόγοι για να αφαιρέσετε τυχόν εσωτερικές πλάκες ή βίδες από τα οστά της κνήμης και της περόνης. Ένας λόγος θα ήταν αν είναι επώδυνα μετά την επούλωση του κατάγματος. Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει χειρουργική επέμβαση στο πόδι σας για να αφαιρεθούν τα μεταλλικά υλικά οστεοσύνθεσης (πλάκες – βίδες). Ένας άλλος λόγος για την απομάκρυνση των εμφυτευμάτων είναι η λοίμωξη. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε καθώς το κάταγμα σας θεραπεύεται ή αφού έχει ήδη επουλωθεί. Η αντιμετώπιση για λοίμωξη μπορεί να είναι πολύ περίπλοκη και εξαρτάται από την ιδιαίτερη περίπτωση του κάθε ασθενούς.

 

Υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για να βελτιώσω τη θεραπεία των οστών;

Αυτό που κυρίως βοηθά τα οστά της κνήμης και της περόνης σας να επουλωθούν καλύτερα μετά το κάταγμα pilon, είναι να ακολουθήσετε τις μετεγχειρητικές οδηγίες του γιατρού σας. Η μετάβαση σε δραστηριότητες πρόωρα μετά τη χειρουργική επέμβαση μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τα εμφυτεύματα που στερεώνουν τα οστά και τελικά την επούλωση τους. Ο χειρούργος πρέπει να περιορίσει τον ασθενή με ορισμένους μέσα (νάρθηκας, γύψος , μπότα) μετά από την ανοικτή ανάταξη-εσωτερική οστεοσύνθεση ενός κατάγματος pilon για να θεραπευθούν σωστά τα οστά.

Υπάρχουν κάποια ακόμα πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να βελτιώσετε τις πιθανότητες θεραπείας της άρθρωσης της ποδοκνημικής και των οστών. Μια δίαιτα που είναι πολύ χαμηλή σε πρωτεΐνες μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη επούλωση οστών και πληγών. Η αύξηση της πρόσληψης ασβεστίου και βιταμίνης D μπορεί να βοηθήσει στην επούλωση των οστών. Λαμβάνοντας την συνιστώμενη ημερήσια δόση και των δύο (1.000 έως 1.200 mg ασβεστίου και 600 έως 800 IU βιταμίνης D) μπορεί να βοηθήσετε το σώμα σας να θεραπευτεί. Μέχρι 2.000 mg ασβεστίου ανά ημέρα μπορεί να βοηθήσει τα σπασμένα κόκαλα να επουλωθούν.

Η κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών πρέπει να περιορίζεται το πολύ σε δύο ποτά την ημέρα. Το κάπνισμα του τσιγάρου και του πούρου θα πρέπει να σταματά εντελώς, καθώς μπορεί να είναι επιβλαβές για την επούλωση των τραυμάτων και των οστών.